زندگی و روانشناسی



به نام انسانیت


امروزجمعه ۱۳۹۸.۰۳.۱۰


وجدان صادق


زندگی یعنی آرامش، آرامش با یه وجدان آروم بدست میاد، وجدان آروم نتیجه ی صداقت و درستکاری هست و کل این زنجیره از تو یه آدم خوب توی یک زندگی آروم و خوب میسازه؛

یک پسر و دختر کوچیک مشغول بازی با هم بودن، پسر کوچولو یه سری تیله و دختر چنتایی شیرینی داشت، پسر گفت: من همه تیله هامو بهت میدم و تو هم همه شیرینی هاتو به من بده، دختر قبول کرد پسر بزرگترین و زیباترین تیله رو یواشکی برداشت و بقیه رو به دختر داد، اما دختر کوچولو همونطور که قول داده بود تمام شیرینی ها رو به پسرک داد.

اون شب دختر کوچولو خوابید و تمام شب خواب بازی با تیله های رنگارنگ رو دید اما پسر کوچولو تمام شب نتونست بخوابه به این فکر میکرد که حتما دخترک هم یه خورده از خوشمزه ترین قسمت شیرینی هاشو قایم کرده و همه رو بهش نداده.

عذاب برای کسی است که صادق نیست. و آرامش از آن کسانی است که صادقند لذت دنیا برای کسی نیست که با افراد صادق زندگی میکند، از آن کسانی است که با وجدان صادق زندگی میکنند.


عبارت تاکیدی

زندگی یعنی آرامش، آرامش یعنی وجدانی آرام و صادق


خدایاشکرت


آیا شما به بلوغ عاطفی رسیده اید؟


بلوغ عاطفی در واقع به معنای مدیریت عواطف است. بلوغ عاطفی به این معنا نیست که ما عواطف خود را پنهان و یا سرکوب کنیم. بلوغ عاطفی به شما کمک می کند تا در زمان های ضروری زندگیتان تصمیمات عاقلانه تری بگیرید و نگذارید که احساساتتان بر شما غلبه کند.


بلوغ عاطفی یعنی اینکه فرد به مرحله ای از رشد عاطفی رسیده است که می تواند به طور مناسب احساسات مثبت و منفی خودش را در زمان مناسب و به شکلی مناسب بیان کند.


نشانه های بلوغ عاطفی :


موقعی که بفهمید رفتار بد دیگران واقعا ناشی از ترس یا اضطرابشان است نه به خاطر بدجنسی و رذالتشان


موقعی که عزت نفستان را بالا می برید، نه به این خاطر که می‌فهمید آدم فوق‌العاده‌ای هستید، به خاطر اینکه می‌فهمید بقیه هم ممکن است همین قدر احمق، ترسو و بی‌دست و پا باشند.


موقعی که از قهر کردن دست بر می‌دارید. اگر کسی اذیتتان کرد، نفرت و رنجش خود را در روزهای متمادی در دل نگه نمی‌دارید. 


موقعی که می‌فهمید وقتی آدم‌های نزدیکتان غر می‌زنند یا ناخوشایند و کینه جو به نظر می‌رسند، نمی‌خواهند اذیتتان کنند، بلکه می‌خواهند توجه شما را به تنها روشی که بلدند، به خودشان جلب کنند.


موقعی که دست از کمال گرایی بردارید. هیچ آدم کاملی وجود ندارد، هیچ کاری عالی نیست، هیچ زندگی‌ای فوق‌العاده نیست. در عوض، به گفته مشهور دونالد وینی‌کات، اعتقاد پیدا می‌کنید: به قدر کافی خوب است» می‌فهمید که خیلی چیزها در زندگی شما زمانی بد بودند، اما حالا به قدر کافی خوب اند.


ارزش چیزهای کوچک را می‌دانید. می‌فهمید که رضایت حاصل لحظات است. اگر یک روز بدون مشکلات زیاد بگذرد، راضی خواهید بود.


اینکه دیگران درباره شما چه فکر می‌کنند، می‌تواند عامل نگرانی باشد. اما وقتی بالغ شوید، برای آنکه نظر دیگران را درباره خود تغییر دهید، زیاد تلاش نمی‌کنید. آنچه برایتان مهم است، این است که خودتان و یکی دو نفر دیگر از وجودتان راضی باشند.


در مقابل رفتارهای منفی دیگران کمتر عصبانی می‌شوید. قبل از اینکه عصبانی و ناراحت شوید، مکث می‌کنید تا ببینید منظور واقعی‌شان چه می‌تواند باشد. می‌دانید که بین آنچه که کسی می‌گوید و آنچه که در لحظه برداشت می‌کنیم، تفاوت وجود دارد.



مرد میانسالی در محله ی ما زندگی میکند که من از بچگی اورا میشناسم

آدم تو دار و خنده روییست.

همیشه صورتش سه تیغ و پیراهن شاد میپوشد.

او حتی محرم هم پیرهن سفید میپوشه.

من هرگز اونو توی هیأت و مسجد و امامزاده ها ندیدم

به قول بابام اصلا شاید کافر باشه.

ولی هیچوقت کسی ازش بدی ندیده سرش تو کار خودشه.




زنش هم تقریبا حجاب آنچنانی نداره خیلی عادی میپوشه.

همیشه دوست داشتم بدونم که چرا اهل مسجد و هیأت نیست.

تا اینکه یه روز دل و به دریا زدم و توی یه مسیر که با هم بودیم ازش پرسیدم آقا رضا دوست داری یه سفر بری خونه ی خدا.

با خنده گفت تو چی، دوست داری؟

گفتم آره چرا که نه؟

بابام هم همیشه حسرت حج رفتن و کربلا رو داره

گفت انشالا نصیبش میشه.



 


گفتم جوابمو ندادی دوست داری بری؟

گفت من خونه ی خدا زیاد رفتم .

اصلا هم حسرتش رو ندارمگ

چشام داشت از کاسه در میومد پرسیدم شوخی میکنی؟

گفت شوخی چرا؟

گفتم آخه ندیدم کسی تو محل بگه شما حج رفته باشید .

گفت شما پرسیدید خونه ی خدا ،منم گفتم آره زیاد رفتم ،اگه بخوای تو رو هم میبرم.

خندم گرفت گفتم چطور

گفت کاری نداره فردا صبح آماده باش ببرمت خونه ی خدااونجا خیلیا هستن خدا هم منتظره دیدنمونه.

شب تا صبح خوابم نبرد، همش فکر میکردم چه فکرایی تو سرشه.


صبح که شد رفتم در خونشون و صداش زدم و اونم با صورت تراشیده و پیرهن شاد و موهای براق  اومد بیرون و با ماشینش رفتیم.

وسط راه پرسیدم میخای ببریم امامزاده درسته؟

گفت به زودی میبینی.


با هزاران سوال بی جواب توی سرم سکوت کردم تا اینکه رسیدیم به آسایشگاه بچه های بی سر پرست.


 


داشتم شاخ در میاوردم فقط نگاه میکردم

همینکه رفتیم داخل بچه ها دویدند بغل آقا رضا و اونو عمو صدا میزدن آقا رضا هم از وسایلی که تو مسیر خریده بود بهشون میداد وصدای خنده ی بچه ها بلند شد.

آقا رضا برگشت طرف من و گفت اینم خونه ی خدا ،دیدی که چقدر خونش نزدیکه.ادامه داد:


خدا توی آسایشگاه معلولان ذهنی.

توی بیمارستانهای کودکان .

توی آسایشگاه سالمندان .

توی مراکز نگهداری کودکان بی سرپرست . توی مراکز درمانی بیماریهای خاص .

و حتی حتی جاییه که ما به کودکان خیابانی گل و کتاب و آبمیوه میدیم

ووو.همیشه چشم به راهه.

چرا میزان اعتقادات مردم را از ظاهر تشخیص میدهید؟

چرا همش فکر میکنید خدا توی امامزاده ها و مساجده.


بهشت من زمانیست که خنده ی از ته دل این انسانها را میبینم

خانه های خدا خیلی نزدیکتره از اونی که شما تصور می کنین



یه روز رستوران سر کار بودم

دلم خیلی گرفته بود .

با خودم زمز مه می گردم و می خوندم :

یک شبی مجنون نمازش را شکست

بی وضو در کوچه لیلا نشست

عشق آن شب مست مستش کرده بود

فارغ از جام الستش کرده بود

سجده ای زد بر لب در گاه او

پر زلیلا شد دل پر آه او

که یهو دیدم یه دختر کوچولو ۴یا۵ ساله مثل من

پکره و داره گریه می کنه. تو چشماش زل زدم اونم

نگاهش رو قفل کرد به من بعد من یه لبخند کوچیک

زدم اونم خندید با خنده اون کوچولو دل منم باز شد

زندگی وشرایط می تونه با یه لبخند شیرین بشه

                                                            زندگی تون پر لبخند


                                                                شاد باشید


آخرین ارسال ها

آخرین جستجو ها